Ie 'r dinasedd ar dân noswaith,
Gan fflamau brwd olau bu 'r dalaith.
Y beirddion gweinion dan gur,
Heb destun na b'ai dostur;
Arwyddfeirdd yn cyd riddfan,
O frwyn dwys, a'u llyfrau 'n dân.
O brinder nifer, bu 'r dewr henafiaid
A braw o berygl o flaen barbariaid,
Anffawd aruthr, yn ffoaduriaid;
O warth rhag rhydraws ruthrau crwydriaid
Mewn og'fau neu gloerau galarynt,
Y beichiogion yn welwon wylynt,
Mewn cilfachau 'n mhlith main clafychynt;
Ar weis gwrol yno 'r esgorynt,
Y rhai 'n gadau dewrion a godynt,
Yn ngwaed trechwyr eirf angau trochynt.
At wyr Ogygia troi gwegil—Brithwyr,
Ar ôl Brython eiddil;
Clybu Rufain, hoewgain hil,
Eu du gwynion di gynnil.
Danfon cwyn, mewn brwyn a braw,
Trallodaidd at wŷr Llydaw.
Gwawdd cadawg eiddig gedyrn,
Gwarth hyll, a orug Gwrtheyrn;
A'i fab chwai, gwae fi, bu chwyrn,
Gwallgofus, fradwrus deyrn.
Ond dacw ben llawenydd:
Gwrthefyr ar fyrr a fydd;
Ac Emrys, enwawg Gymraw,
Yn dal drwg hell genedl draw;
Ac Uthr, iawn aruthr y nod,
Trwy derfysg, tri diorfod;
Tudalen:Gwaith Dewi Wyn.djvu/38
Prawfddarllenwyd y dudalen hon