Mab erlid yn ymbarlu—â Phrydain
Hoff wridawg dan wenu,
Dewr megis yn dirmygu
Ei nifer lawn a'i fawr lu.
Weithiau nesu, wyth wae 'n ei woseb,
Am ein cusanu mewn casineb;
Ar randir ei erwindeb—ninnau,
O'n peiriannau 'n poeri i w wyneb.
Trefn natur, mesur moesawl,—wych hoewfraint,
Ei chyfraith freninawl,
Dwyn yr iau, dyner reawl,
A wna 'r byd yn fyd o fawl.
Prydain, neud mirain y modd—llaw freiniol,
Llyfr anian egorodd,
I'r holl ynys darllennodd;
Bu'r araeth bêr wrth ei bodd.
Mor hafaidd ym, er rhyfel,—pe ba'i modd,
Pob math yn ddiogel;
Tal d'wysog, tylawd isel;
Pob rhyw radd yn gydradd gwel.
Trefna Sior, a'i gynghoriaid, —seneddwyr,
Sy'n addas flaenoriaid,
Rhoi glywiau a rhaglawiaid,
Swyddogion, gwbl eon blaid.
Harddach, rhagorach i gyd
Heddyw, gwir yw, nag erioed;
Hawddamor tra byddo'r byd
I Frydain Fawr bob awr boed.
Diysgog bid ei dysg a'i gwybodau,
Prawfo'i holl wiw-fraint, pwy rif ei llyfrau?
