Ardderchogion gyffion gynt,
Amaethyddion mwyth oeddynt;
Cain seddau cynoesyddion
Caf wychr hwy cyfochr a hon.
Hoffai yr hen Achenedd,
Hon uwchlaw bwa na chledd;
Dua Sinar a Haran,
Yn fwy fwy o fan i fan;
Apis fu'n dewis ei dir,
Yn meusydd ffrwythlon Misir.
Tra thelediw a diwyd,
Llwyddiant a gawsant i gyd;
Amledd, digonedd a gaid,
Doraeth, a chreaduriaid;
Y ddaear ddu a'i llu llwyd,
Yn firain a adferwyd.
Bu yr hen weision bore yn Asia,
Hynod dreiglyddion trin tir a gwledda;
Bu cu'r mannoedd,—Diarbec, Armenia,
Gilead, Saron, gwaelod Asyria.
Wele ogylch y byd i'w olygu,
A'i bauau meithion heb eu hamaethu,
Dacw'r hen Gelliaid cywrain a'u gallu,
Rhufeiniaid, Groegiaid, yn digaregu;
Chwysant, blinant, wrth blannu—pob cyrion,
Hyd for Gwerddon mae dyfrhau ac arddu.
Llafurwyr mwya; pybyr meib Babel,
Ymdaenasant i Midia yn isel;
Cadd Heber wastadedd, tuedd tawel,
Mannoedd iachus a mynyddau uchel,
O wlith mân, O lwythau mêl,—ddanteithion,
Sy uwch Hermon, Libanus, a Charmel!
