Holl awch dannedd y lluchedenau;
Chwerw ffrewyll, fflengyll, a phla angau;
Gan anghenion, cwynion yn cynnau;
Elusen deimla 'u heisiau,—a'i chynnes,
Garuaidd fynwes, eu griddfannau.
Pechodau, a chwymp chwai Eden—a'u dug
I dagwm yr angen:
Yn rhodd anfonodd Nef wen,
O law Iesu Elusen.
Disgynnodd Duwies gwiwnef,
I'n daear ni, do, o'r nef:
Llysoedd brenhinoedd heini
Islaw ei holl sylw hi.
Chwyddai serch y
Dduwies hon At aelwydydd tylodion;
Agor o'i thrysor wrth raid,
A'i rannu i drueiniaid.
Ni lysir, gan Elusen,
Un cnawd, yn ieuanc na hen:
Edwyn eisiau dyn isel,
Yn hen a gwan, hon a'u gwêl:
A gnawd i hon gwneyd, o hyd,
Hen elyn ei hanwylyd;
Dau anwylyn dynoliaeth,
Brawdyn a gelyn, nid gwaeth.
Haelionus i'w elynion
Euog a drwg, ydyw'r Iôn:
Bod, einioes, pob daioni,
A roes Nêr, o'i ras, ini:
Pob peth yn ddifeth, hyfwyn;
Rhoi ei un Mab er ein mwyn:
