Dacw'r anwylyd Cornelius— drugarog:
A'i feddwl enwog, ufudd, haelionus;
Swniodd ei Eluseni,
Hyd nef, y'nghlustiau'n Duw ni.
Os cair, funudyn, eu 'sgrifeniadau;
O mal y soniant am Elusenau;
A thaerion yw'r llythyrau,—heb ffuant,
O un rhyw siomiant yn y rhesymau.
Ys Crist, yn drist, dan boen drom,
Fu o'i rad ras farw drosom;
Gwael na roem, o galon rydd,
Ein golud dros ein gilydd.
Gwiliwn ddrwg galon ddi ras,
Annuwiol Annanias.
Ei gwybodaeth helaeth oedd,
Acw yn Asia'r cynoesoedd;
I Frydain, o'r Dwyrain, daeth,
Ar ei thro, yr athrawiaeth.
Ac yn ein Prydain wen, gain, ogoned,
Gwladychodd, hydreiddiodd, a chadd drwydded;
O drysor llawn, drws ar led—oddeutu,
Lle i wasgaru a llys agored.
Cyn cred, ddeheued oedd hon;
O'i thu'r oedd doeth Dderwyddon;
Ond, er dawed cred, cair hi
Trwy'r Gair yn tra rhagori.
Cydsynio caed y Senedd,
I'w choroni hi mewn hedd;
