Ac o chwech ym mhob echwydd
Pyncio hyd nad edwo dydd.
Cân Abel oedd drybelid,
Diddrwg heb hyll wg a llid;
Anfad ei gân, bychan budd,
Acen lerw-wag Cain lawrudd;
Ni chydfydd Awenydd wâr
A dynion dybryd, anwar;
Ion ni rydd hyn o roddiad
Wiwles, ond i fynwes fad.
Cynnar o beth yw canu;
Awen i Foesen a fu;
Awen odiaeth iawn ydoedd,
Wrth adaw 'r Aifft angraifft oedd.
Cant, cant, a ffyniant i'w ffydd,
Cyn dyfod canu Dafydd.
Pyncio wnae fe, fal pencerdd,
Nefol a rhagorol gerdd.
Prydodd dalm o bêr Salmau—
Fwyned im' ynt, f'enaid mau!
Canu dwsmel a thelyn
Yn hardd a wnai 'r gwiwfardd gwyn
Gyda i law ydd ae'r Awen;
Wi! wi! i'r llaw wisgi, wen.
Ewybr oedd y boreddydd
Ei lais ym min dichlais dydd:
"Deffro, fy nabl, parabl per,
I ganu emyn gwiw Ner;
I'm Ion y rhof ogoniant
A chlod a thafod a thant."
Am ganu ni fu, ni fydd,
Hoew ei fawl, ei hefelydd.
Awen bêr, wiwber ei waith,
Oedd i Selyf ddisalw eilwaith.
Tudalen:Gwaith Goronwy Owen Cyf I.djvu/47
Prawfddarllenwyd y dudalen hon