Er maint i ffyddlonder a'i gellwer yn gall,
A'i ofal, a'i wyllys da bwyllus di-ball,
Rhyfedda rhyfeddod a nychdod di-nwy,
Na hollte fy nghalon heddychlon yn ddwy.
Rhyfeddu fy hunan yrwan yr wy,
Rhwng gwendid a galar, anghlaiar y nghlwy,
Pa fodd wrth heneiddio, marweiddio mor wan,
Y ceres fodlonrwydd mor hylwydd fy rhan.
Duw a roes bower di-brinder a bri,
A dyn a roes gerydd o gariad i mi,
A chalon fodlongar, dioddefgar i'w ddwyn,
Dedwydda dedwyddyd fydd i ddiodde er i fwyn.
I'r Arglwydd rwy'n diolch, a'm dwylo ynghyd,
Am roi imi fodlonrwydd heb arwydd i'r byd,
Duw cyfion a'm cofio, yn y cyflwr yr wy,
Nid gweddus im gwyno a dymuno dim mwy.
Caniadodd yr Arglwydd, drwy aflwydd di-ri,
Gystuddio lob hefyd, oedd ddau-well na m'fi,
I ffydd ni ddiffodded, er blined i bla,
A maint i golledion, i ddynion, a'i dda.
Bodloni, a chydnabod, er nychdod, y wna,
Nad ydi Duw'n f' erbyn, mae'n f'arbed i'n dda;
Er pallu 'm diwallu, fy helpu fy hun,
Mae'm lant i'm didd nu, a'm teulu'n gytun.
Ni ddarfu fy ngobeth er darfod fy nerth,
Ac er na cheir iechyd un munud o werth,
I esmwytho ar bob trallod rwy'n gwybod y gwir,
Fod addo Duw'n dirion, nid erys yn hir.
Lle bo dioddefgarwch, diddanwch y ddaw,
Mae Crist yn drugarog alluog bob llaw;
A'm ffydd yn gyfforddus rho ffarwel i chwi,
Pan fynno Duw deled i ymweled â mi.
