Lle byddo trueni, bydd weithie fusgrellni,
Er cimin i egni yleni'n y wlad,
Mae i fawn o 'n y fawnog a'i blant yn anwydog,
A'i briod yn dyllog i dillad.
Mae Ffasiar anghenus yn disgwyl, da i esgus,
O'ch haelder chwi, Morus, air cofus, wr cu,
Gael gynnoch chwi 'n anrheg ryw geffyl ne gaseg,
Y ddeil fel y garreg i gyrru.
Cael caseg oedd ore, yn chwyrn ar i charne,
I gludo'r mawn adre yn dyrre at i dy,
Er bod yn o lybion, gwnan fwg a gwres ddigon,
Ymysg y coed crinion, rhag rhynnu.
A'i chael yn ddi-gloffni, a danredd da i bori,
A chwithe'n bodloni i'w rhoddi hi 'n rhwydd,
Ceiff lond i bol weithie os dringiff hi gaue,
A neidio gwiw furie'n gyfarwydd.
Rheidiol y fydde i chael hi 'n un gefngre,
A ffurfion aelode; di-foethe ydi fo,
A Mari i gymhares mor drymed a chowntes,
A chimint a chowres i'w chario.
A'i chael hi'n dda i chalon, heb arswyd ysbrydion,
A'i llyged didrawsin yn llyfnion i'w lle,
Yn chwimwth heb wingo, yn ystwyth heb dripio,
Pan el yn nos arno 'n i siwrne.
Nid hwyrach i'r gaseg, ond gostwng i bloneg,
Fagu meirch glandeg i redeg yr allt,
A gore cynghorion, pen fo'n yn ebolion,
I gwerthu nhw i Saeson Croesoswallt.
Pawb o'r un geirie a ddywed yn ddie,
Pan ddelo hi adre i chware'n ddi-chwys,
Nid oes, er i glaned, yr un o'r Brytanied
Gin laned i ymwared a Morus.
