Tudalen:Gwaith Huw Morus.pdf/64

Troi heddyw, troi fory, troi drennydd i ynfydu,
A gwadu, tan grynnu,'r gwirionedd.

Ti a welest, yr henddyn, pan oeddit yn llencyn,
Yr ŵyn yn dwyn newyn ar dyddyn mawr da;
A'r bleiddied, gau ddeilied, yn drech na'r bugeilied,
Yn erlid y defed i'w difa."

Mi weles ddiystyrwch, blin oedd, heb lonyddwch
Na chân o ddiddanwch, anharddwch i ti;
Gen lais adar llwydion, a'u hesgyll yn gryfion,
Yn gyrru y rhai duon i dewi.

"Daeth help gwedi hynny, drachefn i'm derchafu,
Er perffeth bregethu trwy Iesu bob tro,
I gorlan y defed ni ddae un o'r bleiddied,
A enwid y Rowndied, i wrando."

Pan oeddwn i'n fachgen mi weles fyd llawen,
Nes codi o'r genfigen flin filen yn fawr,
I ladd yr hen lywydd, a dewis ffydd newydd,
Ac arglwydd aflonydd yn flaenawr.

"Gan ddynion afradlon, un fath a hil Amon,
A garen y goron, a gawson fawr gas;
Fy mhen i a wahanodd, a'm ffydd a ddiflannodd,
Ymrannodd a darniodd y deyrnas."

Mae'n berig fod anras yn digwydd i'r deyrnas,
Llid llydan o'n cwmpas yn ddiras a ddaeth,
Wrth ysgwyd y cledde ti a wyddost y dechre,
A lenwe galonne â gelynieth.

"Awdurdod o Annwn a gafodd ddrwg nasiwn
I gadw, ni a gofiwn, oer sesiwn ar si;
Er claddu'r corff graddol, rwy'n ofni'r gwaed reiol
Na phaid o'n dragwyddol a gweiddi."