Tudalen:Gwaith Huw Morus.pdf/69

Pwy gwyne i ddyn ynfyd? Nid oes i mi i'w gymryd,
Am iechyd a golud ond galar.

Hawdd fydd dadwreiddio pren a fo'n crino,
Rwy'n dechre heneiddio, marweiddio fy mrig;
A'm henaid am hynny, mewn ofn yn dychrynnu,
Rhag haeddu barn Iesu, bwrn ysig.

Gwrando di, ngharwr, os ei di 'n farchnatwr,
Na ad i'r oferwr, maith heliwr, mo'th ddal;
Canlyn y cotyn, rhag mynd yn gardotyn,
O botyn i botyn heb atal.

Yr hwsmyn rhadlonedd, nid yfant ormodedd,
Clod a thymhoredd ddigonedd a gân;
O aros i feddwi, ceir trwstan fusgrellni,
A diwedd i gwegi fydd gogan.

Mi a fwries fy ennill, ar redeg drwy ridyll,
Yn siampli erill i gynnull yn gall;
A hauo'n dda ddichlyn a fed yn ddi-newyn,
I lafur ni oresgyn yr ysgall.

Y dyn a deif arian i'w hau lle na thyfan,
Geill fod ar ry fychan i hunan yn hen;
Mae hynny 'n fai hynod, mor gas a chybydd-dod,
A hawdd iddo wybod i ddiben.

Madws amode ymadel a'r magle,
A dianc drwy'r trapie 'n well adre ar fy lles;
Ar bawb rwy'n dymuno na cheisiont mo'm rhwystro
O'm hanfodd i grwydro ac i rodres.

I gael i drugaredd i'm hachub rhag dialedd,
Oddiwrth fy ngorwagedd yn druanedd mi dro;