ANADLA'R GWANWYN.
ANADLA'R Gwanwyn! Deffry sain y gerdd,
Y ddaear eilwaith wisg ei mantell werdd;
A chyfyd Anian o'i gauafol hun,
A gwawr ieuenctid yn tegeiddio 'i llun;
Anadla'r awel falm-aroglau mwyn,
Gan darawiadau mawl ysgydwa'r llwyn;
Ac ar bob tu adgyfyd blodau'r ardd,
Eu gwisgoedd oll yn newydd, oll yn hardd;
Y ddaear drwyddi yn ymdrwsio gaf,
I dderbyn gyda rhwysg y tanbaid Haf,
Ymwelydd araul o balasau'r nef
Sy'n llywodraethu'r haul, ei gerbyd disglaer ef.
Ond Ah ! Paham y mae y bedd,
Oer annedd, mor ddigyffro?
Distawrwydd a thragwyddol hedd
A daenant brudd-der drosto;
Cartrefle gauaf oesol yw,
Mae'm gobaith yno fyth yn farw, a'm blodau
fyth yn wyw.
Chwyth, awel ! Chwyth dy udgorn fry,
Nes deffry'r bedd i wrando;
Pereiddiaf dôn y Gwanwyn cu,
O cân yn addfwyn iddo;
Ond Ah! Ni chlyw. Mae'r oll yn dawel,
Dos tua'r nef i ganu, awel.
Ac O na chawn i fyny esgyn,
Gyflymaf awel, gyda thi;
Dan gysgod dy awyrol edyn,
I'r nefoedd esgyn ati Hi;
Tro'th udgorn fry, a dywed wrth
Fy mod yn wylo ar ei bedd,
