'Byse, wrth gwrs,' dywedai Gwilym, yn fwy penderfynol nag o'r blaen. 'Odi e ddim yn cofio beth wedodd Mr. Jones yn y cwrdd bore ddo?
'Odw,' meddai Benni Bach, gan deimlo mwy o hyder wrth weled fod Gwilym yn bendant ar y pwnc.
'Well i ni weddïo 'te, i'r dwr fyn'd bant?' ebai Gwilym.
O'n goreu,' meddai Benni Bach.
'Ma'n rhaid i ni beido dwyno'n trowsus,' ebai Gwilym, 'ne' ma mami 'n siwr o gadw stwr â ni.'
Aeth y ddau ychydig lathenau tu ol hyd nes y cawsant le sych.
'Dodw e ei hancisher dan ei benlinie,' meddai Gwilym.
Taenodd y plant eu macynau poced ar y llawr, a phenliniodd y ddau arnynt a'u gwynebau at y gwter. 'Mae e'n agor ei lyged, Benni,' meddai Gwilym yn ddisymwth.
'Nag w i,' atebai Benni Bach, gan gauad ei lygaid yn dyn.
'Cofiw e 'te,' dywedai Gwilym, 'ne eiff Iesu Grist ddim a'r dwr bant.'
Wi'n ceuad 'yn llyged yn howld ffast,' meddai Benni Bach.
'O Iesu Grist,' ebai Gwilym, mae eishe myn'd gatre ar Benni Bach a fine, ac yr yn ni am i ti fyn'd a'r dwr yma bant. Amen.'
'Amen,' dywedai Benni Bach, gan agor ei lygaid. Ond yr oedd y dwfr yno o hyd!
Mae'r dwr yma yto, Gwilym,' meddai Benni Bach. 'O nag yw,' meddai Gwilym, ar ol meddwl am eiliad. 'Nid dwr yw hwna.'
Beth yw e 'te?' gofynai Benni a'i lygaid fel afalau surion bach yn ei ben.
