'Gewch chi wel'd fod yn rhaid i'r Indied hyn fyn'd i'r ysgol,' atebai William. Mae Mr. Hartland yn benwan mas natur, a mae e' wedi'n hala i i'ch moin chi. Dyma'r trydydd prydnawn 'r wthnos yma 'rych chi wedi mitshan o'r ysgol.'
Ond nid oedd yn bosibl gwneyd dim â Thom Brynglas wrth ymresymu âg ef, a gwyddai William Jones yn rhy dda mai gwell oedd peidio gwneyd dim ond trwy deg. Ond pan welodd nad oedd dim yn tycio, penderfynodd nad elai yn ol i'r ysgol yn waglaw. Credai fod ganddo ddigon o ddylanwad ar Benni Bach i wneyd iddo ef, beth bynag, ufuddhau.
'Nawr, Benjamin,' meddai, mae'n rhaid i chi, ta beth, ddwad 'nol gen i.'
Gadewch chi rhynta i a Benni Bach,' meddai Tom yn fawreddog.
'Na wna i,' atebai William Jones, gan dreio cael gafael ar Benni.
Ond yr oedd y gwr bach ar ddihun er ys meityn, a dechreuodd redeg o gylch y wigwam a William Jones ar ei ol. Coesau byr oedd gan Benni ar y goreu, ac yn fuan buasai wedi syrthio yn ysglyfaeth i fab hir-goes y Wern, oni bai am Tom. Cydiodd Tom yn un o'r rhaffau, taflodd y ddolen ar ei phen am ysgwyddau William Jones, a thynodd hi mor dyn nes y gwaeddodd William gan ei boen.
'Dyma fe wedi ddala, boys,' meddai Tom. Beth ta ni'n i rosto fe, hei?'
Gyda'r gair, yr oedd Tom wedi syrthio ar William, a chyn i hwnw gael amser i wybod yn iawn beth oedd yn digwydd, yr oedd yn garcharor, heb allu syflyd llaw na throed, oblegid yr oedd ei goesau a'i freichiau wedi eu cylymu.
'Beth ta ni'n ei beinto fe'n goch?' meddai Tom Brynglas.
