Bach ar ben stôl am amser yn treio, nes oedd ei wyneb yn goch, diffodd y gas drwy ei chwythu.
O'r diwedd daeth yn bryd gwely. Aeth Marged gyda nhw i'w hystafell, ac ar ol ychydig aethum inau ar eu hôl er mwyn eu clywed yn 'dweyd eu pader.' Rhyw gymysgedd rhyfedd oedd eu gweddi fach. Yn gyntaf peth adroddent ar garlam Weddi'r Arglwydd, yna ychydig adnodau megis 'Iesu a wylodd' a 'Cofiwch wraig Lot,' yna rhyw benill Saesneg yn dechreu—
Gentle Jesus, meek and mild
Look upon a little child,'
yna rhyw emyn a gofiais ddysgu pan oeddwn yn blentyn, ond yr hwn sydd erbyn heddyw wedi syrthio allan o gydnabod a chydarfer y cyffredin bobl,—
Mewn coffin cul cyn hir cai fod
Heb allu symud llaw na thro'd
A'm corff yn llawn o bryfed byw
A'm henaid bach lle myno Duw.
Yr un 'bader' oedd ganddynt ag oedd genyf finau pan yn yr un oed, ac wrth edrych ar benau cyrliog y ddau yn erbyn y cwrlid, pan yn penlinio yn eu gynau nos, daeth awêl o hiraeth dros fy enaid am fy mhlentyndod. diniwed fy hun. Torwyd ar draws fy synfyfyrdod gan Benni Bach. Edrychodd i'r lan ataf yn ddisymwth, a dywedodd—
'Nwncwl, os dim drwg gweddio dros 'yn whar fach?'
'Nag os,' atebais inau, beth mae e' am weyd?'
'O Iesu Grist,' meddai Benni, 'gobeitho fod tyta a mami yn iach, a bod 'yn whar fach yn ôl reit. Amen.'
'Amen,' meddai Gwilym.
Yna dodais nhw i orwedd yn y gwely.
'Nwncwl, gofynai Benni ym mhen tipyn, 'pwy dda'th a'n whar fach i ni?'
'Ond, bachgen,' meddai Gwilym, ond wedodd tyta ta'r angylion dda'th a hi?'
