'A mae gydag e' blyfyn paun yn ochr 'i hat,' meddai Gwilym, fel i ddodi pen ar bob dadl, mai Tom y Waginer oedd y dyn mwyaf yn y byd.
Erbyn hyn, yr oeddym wedi cyrhaedd y clôs, ac nid oedd yn bosibl i gadw'r ddau yn hwy yn fy nghôl. Yr oeddwn er ys peth amser wedi edifarhau i mi fod mor fyrbwyll a'u cario. Cofiais fod dillad newydd am danaf, ac yr oeddwn yn barod i gredu nad oedd traed y ddau yn gwneyd llawer o les i fy nghot.
Gollyngais hwynt yn rhydd, ac ymaith y rhedasant mor gynted a'r ewig, gan waeddi,
'Mami, mami, mae 'nwncwl Abartawe wedi dwad!' Ac wrth y drws gwelais Elen fy chwaer—yr un Elen a chynt, ond ei bod yn dewach ac yn henach, ond nid oedd trafferthion byd na gofalon mam wedi rhychio ei gwyneb ddim.
'Dyma chi wedi dwad, John,' meddai, 'pa'm na fysech chi wedi hala i 'weyd gyda phwy drên yr o'ch chi'n dwad? 'Roedd Henri ddim yn fo'lon o gwbwl na chese fe ddwad i'ch cwrdda chi. Mi adewsoch eich pethe yn y stesion? O mi fyddan yn ddigon sâff yno dyn eitha piwr yw Driscoll y Stesionmaster, er mai Sais yw e; a mi halith Henri Tom y waginer a'r cart i mhoin nhw heno ar ol gellwng. A shwd 'ych chi os lawer dydd? 'Ry'n ni byth yn ca'l cl'wed gair o wrthoch chi 'nawr. 'Ro'en ni'n dechre' credu ein bod ni wedi'ch digio chi r'wffordd. A 'rych chi'n cael iechyd splended? Ond 'dych chi ddim yn dryched cystal ag o'ech chi. Dipyn yn llwydaidd yr 'ych chi-ond, dyna, fe neiff pythewnos o aer y wlad fyd o les i chi. 'Rych chi ddim wedi ca'l dim byd i fyta? Ma'n rhaid i chi gael llamed o dê ar unwaith—rwy bron llwgu'n hynan. Marged, dod y tegil ar y tân yn y fyned, a glanha'r ffrimpan yna ar ol cino. 'Rych chi'n bound o dreio'n ham ni.'
