PENOD XI
.
LLWYN AREL PLAS NEWYDD.
Ychydig ddiwrnodau ar ol hyn derbyniais lythyr o Blas Newydd i ddweyd fod eisieu'r plant yn ol arnynt, ac os na allwn ddyfod i'w hebrwng gartref, y deuai Henri i Abertawe i'w hymofyn. Erbyn hyn yr oedd yr amser stresol wedi pasio, ac nid oeddwn heb deimlo chwant i gael esgus a'm dygai i Ddyffryn Tywi. Ac felly, ar ryw foreu dydd Gwener yn gynhar yn Ionawr, wele ni ein tri—fy neiaint a finau yn cychwyn o Gadog Street tuag yno. Yr oedd Marged yn sefyll yn ben-noeth wrth y cab, yn galaru ar ol Gwilym a Benni, ac yn wylo gan. hiraeth am Blas Newydd.
Gwd bei, 'y nghalon fach i,' meddai gan wasgu Benni at ei mhynwes, 'a 'neiff e' ddim anghofio'r hen Farged, 'neiff e'? Mi fydda'n siwr o hala ffolant i chi'ch dou, a bydda.—Gwd bei, Gwilym bach, a gwedw e' wrth Twm y waginer os meiddith e' hala ffolant salw i fi, mi fydd yn well iddo fe i feindo ei hits! Cofiwch fi etyn nhw i gyd, mishtir bach, a gwedwch wrth mystres 'y mod bron marw eisieu gweld hi a'r babi.'
'O'r goreu,' meddwn inau, 'a mi ddweda 'r un peth wrth Tom y waginer, hefyd.'
'Twm, yn wir!' atebai Marged rhwng llefain a chwerthin. Mae Twm ym meddwl digon am i hunan ishws heb i chi ddweyd hyna wrtho fe.'
Ac yna gyrwyd ni ymaith, tra yn arosai Marged ar y grisiau o flaen y ty yn ysgwyd ei ffedog yn y gwynt hyd nes i ni droi'r cornel a'i cholli o'n golwg.
