YR HEN EGLWYS
A THRISTWCH hwyr yn cau, lle bu y cain
Allorau a'r canhwyllau, crwydrais dro; '
Roedd cysgod lloer yn llercian ar y main,
Ac awel lesg yn wylo drwy y tô;
Mud oedd y gloch a alwai'r dyrfa draw,
A'i rhaff yn pydru ar y trawstiau pren,
A llwch gaeafau'n cuddio ôl y llaw,
Llaw gywrain rhyw bensaer ar y ddelw wen;
Peidiasai'r ave hen a'r pader hir
O flaen y delwau Ilonydd ar yr hoel,
A thawodd mawl y saint a'r organ glir;
A gwibiai'r ystlum rhwng parwydydd moel
Yn haid ddiflino ar ddi-orffwys hynt
Dan gysgod llwyd y lloer a sŵn y gwynt.
****
DAN y lloer a'r gwynt, mor drist ei muriau llwyd
Yn nistawrwydd unig y nos ddi-wên,—
Minnau o grwydro weithion drwy y glwyd
Ar ofnus droed yn llaw atgofion hen
Debygwn glywed sŵn y clychau clir
O'r clochty tal yn galw dros y cwm,
A'r awel, hithau, drwy ganghennau hir
Y coed o bobtu'r ffordd yn sio'n drwm,
Minnau yn un o'r plant di-ofid, iach,
Yn cerdded drwy y glwyd yn sŵn ei chân—
Cyn dyfod poen i ran y bywyd bach,
Na phechod câs yn staen ar galon lân;
Ond breuddwyd oedd o ddalen atgof pêr,
Can's gwelwn uwch fy mhen y lloer a'r sêr.
