Tudalen:Hanes Methodistiaeth Corris a r Amgylchoedd.djvu/198

Wrth weld maint a phwys y llafur
Wnai efe at wellar byd.

Llafur cariad at ddynoliaeth,
Ac eiddigedd dros ei Dduw,
A gynhyrfodd gorff ac enaid
Wmffre Dafydd tra fu byw;
Ar ei ddenlin yr addolai
Wrth ei allor hoff ei hun,
Gan addysgu i blant i'n ffyddlon,
I fawrygu Duw a dyn.

Ei weddiau yn y dirgel,
Oresgynai orsedd Iôr,
Dros ei dylwyth a'i gymdogion,
Achos Iesu ar dir a môr ;
Cariai adswn creigiau Corris
Erfyniadau yr hen dad,
Am gael nodded nef i'r gweithwyr
Yn mheryglon aml y wlad.

Bu'n ddirwestwr egwyddorol,
Daliair faner yn ddigryn,
Mynai sychu pob ffynhonell
Feddwol, o fewn Talyllyn;
Rhoes ei fywyd a'i areithiau,
Noddfa'r gelyn yn un fflam,
Bythol barch a roir i'w enw
Anwyl, gan aml dad a mam.

Crynair meddwyn yn ei wyddfod,
A dywedai, Ffiaidd wyf !
Ond tywalltai yr hen Gristion
Olew cariad lond ei glwyf;
Gwisgai hioedd o'r chwarelwyr,
Yn eu dillad a'u hiawn bwyll
Ar ol gadael llwybrau'r felldith,
Y gyfeddach a'i holl dwyll.

Bu'n arweinydd i'r fforddolion
Ieuainc tua, dinas Duw,
Croesaw calon fyddai iddynt
Gael ei gymorth ef i fyw;