Ad Famæ templum porta virtutis adibis,
Atque infra positos Regesque Sophosque videbis;
Tempus erit, cum te (quâ gens hec inanior ultra)
Galia tota colet, mixtoque timebit amore.
In manibus tibi erit mundis dare jura futuris
Et, nondum inventis populis imponere leges.
Dum vestris læta aupiciis celeberrima floret
Cambria, jam prisci gens antiquissima mundi,
Inque velut montes nostrates vertice cœlum
Sublimi feries, & cedet laurea Porro.
AD APOLLINEM & MUSAS.
O SMINTHEU! pater esuritionum,
Nugas tolle tuas ineptiasque,
Vosque ite, O, procul hinc novem sorores,
Vobis non opus est mihi, Camenæ,
Indignatio quem facit poetam.
Longum Pierides malæ, valete
Euterpe meretrix, Thalia mæcha,
Scortillum Polyhymnia invenustum,
Clio prostibulum, lutum lupanar,
Et quas prætereo malæ puellæ
Per quas non nisi mortuis poetis
Sero fama venit, famesque vivis!
Ah! vidi, & pudet heu! sed ipse vidi
Vestro de grege, pessimæ, poetam.
Jucundem, facilem, probum, dissertum,
Cordatum, verecundum & eruditum,
Et cultum satis & sat elegantem,
Et qui cederet unico Catullo,
Docto par tamen ipse Martiali,
Quem juxta Veneresque Gratiæque
Certabant sibi vendicare cunctæ,
Qui si fortia bella personaret,
