Tudalen:Ieuan Glan Geirionydd (Cyfres y Fil).pdf/74

Mor falch yw Jane yn dangos y rhoddion gwerthfawr drud,
Tra yn y Plas yn aros, a gai o bryd i bryd,
Fel arwydd o foddlonrwydd y perchenogion rhwydd,
O'i symledd a'i ffyddlondeb yn gwasnaethu'i swydd.

A John, mor falch a hithau, yn dweyd mor dda a fu
Ei feistr wrtho yntau yn rhoddi iddo'r ty,
A chae neu ddau i'w ganlyn i odro buwch neu ddwy,
A dernyn o dir llafur, a gardd, a llawer mwy.

I fyny gyda'r hedydd bob dydd y ceffid John
A'r gog ar frig y gangen mor heini ac mor lon;
Yn hwylio'r gweinidogion yn gyson at eu gwaith,
Rhag colli drwy seguryd na hir gysgadrwydd chwaith.

Pob awr a allai hepgor a dreulid ganddo'n llwyr,
I wneud y gwaith cartrefol, ai bore, nawn, neu hwyr;
Heb un tueddiad gwibio i geisio gwrthrych gwell
Na, chwmni Jane a'i gwenau, o fewn ei gynnes gell.

A Jane o'i hochr hithau fel hyswi gynnil gall,
A lanwai'i lle yn hollol yn ddiwyd a di ball,
Glân aelwyd, a glân bobpeth, yn drefnus yn ei le,
A dengar wenau cariad oedd i'w groesawu e'.

Ond i goroni'r cyfan, ac i berffeithio'u byd,
Eu cariad a wobrwyid â dau o blant, â'u pryd