Tudalen:Ieuan Glan Geirionydd (Cyfres y Fil).pdf/91

"'Roedd swn ei droed yn fiwsig wrth nesu at y ty,
A'r plant oedd am y cynta'u cam i'w gyfarch oll mor gu;
Os ai i'r ffair neu'r farchnad, mor brydlon y doi'n ol,
Gan garu cwmni'i wraig a'i blant uwch haid yr alcohol;
A'i holl bocedau'n llawnion o roddion dengar, pan
Y ceid hwy'n haid oddeutu'i lin yn disgwyl am eu rhan:
Da 'rwyf yn cofio'i wenau ynghanol cylch ei serch,
Ystyried wnawn fy hun o bawb y wir ddedwyddaf ferch.

"Ond Och! mae clywed rhygniad a sŵn ei drwsgl droed,
Yn awr yn taro dychryn dwys drwy galon pob rhyw oed;
Mae'r plant yn lle'i groesawu yn ffoi ar frys o'i wydd,
A'r druan a'u hymddygodd oll yn crynnu wrth ei swydd.
Er imi wneud fy ngoreu i'w foddio yn ddifeth,
Ni waeth im beth a wnelwyf mwy, mae'n beio ar bob peth:
Mae'i dymer wedi chwerwi, oedd ddoe mor fwyn a'r oen,
A chofio'r fath wahaniaeth sydd yn tra mwyhau fy mhoen.

"Maem hanwyl blant yn llymion a gwaelion iawn eu gwedd,
Ac un drwy nychdod wedi mynd i anamserol fedd.