Bod y meddwon, a'r llofruddion, a'r dyhiriaid gwaetha'u rhyw,
O fewn cyrraedd gras maddeuol, a thrugaredd rad eu Duw.
Tra y sonient am Manaseh a llofruddion Iesu mad,
Saul o Tarsus, yr erlidiwr, ddarfod maddeu i'r rhai'n yn rhad;
A bod eto yr un croeso i'r rhai dua gwaetha a gaed,
Nad oes derfyn ar rinweddau ac effeithiau'r Dwyfol waed.
Ar y Gwaed mi fentraf finnau, a dywalltwyd ar y bryn,
Yn y Ffynon hon ymolchaf, ac er dued, dof yn wyn;
I gadw'r penna o bechaduriaid y daeth Iesu Grist i'r byd;
Felly trwy fy achub innau fe achuba'r penna i gyd.
Y mae delw'm hanwyl briod yn ymddangos ger fy mron
Mewn disgleirwen wisg nefolaidd, ac yn gwenu ar ei John,
Gan amneidio yn serchiadol, "Dring i fyny, dal dy dir,
Pwysa ar rinweddau'r Meichiau, ti ddoiyma cyn bo hir."
O! mae meddwl am ei dilyn, a chael eto'i chwmni cu,
Yn rhyddhau holl rwymau natur, ac yn hwylio'm henaid fry.
Dowch, gerubiaid, rhowch im edyn, fel yr hedwyt gyda hi
I fyth-drigo a chyduno ymhêr anthem Calfari.
