"Pa linell yw honno?"
"Y linell ferraf rhyngddo a chefn ei elyn."
"Ai dyna linell ei ymosodiad arnat ti gynnau?"
"Ie, ac ar bawb, bob amser."
"Pa fodd y cedwaist ddau ohonynt rhag dy saethu yn dy gefn?"
Trwy gynhorthwy Twm Dwt a phedwar llawddryll."
"Twm Dwt ?"
"Ie, Twm yw y cyfaill gore a feddaf."
"Welais i yr un cyfaill yn agos atat pan dde's i i'r golwg." Naddo fe; 'roeddwn i ar ei gefn o hyd."
"O, y ceffyl!"
"Ie, Meistr Owain. Twm yw'r ceffyl callaf, cyflymai, galluocaf a phrydferthaf yn yr holl wlad. Fe fyddai'n warth tragwyddol, hyd yn oed i ffwl fel y fi, adael i unrhyw nifer o ddyhirod fel Breddyn a'i gynffonwyr i'w orchfygu tra'n marchogaeth anifail fel Twm. Fel y gwyddost, 'does gan ei farchogwr fawr o enaid, na gallu, na medr. Ond ar amgylchiadau fel yr un yr aethom trwyddo gynnau, gwneir diffygion y marchogwr i fyny gan eiddo'r ceffyl. Pe buaset ti heb ddod i'r golwg a dychrynnu y fileiniaid fel y gwnest, fe fuaswn i wedi rhoi Twm ar eu cefnau, ae yn fwy na thebyg wedi dychrynnu un ohonynt i farwolaeth eyn hyn."
"Rhoi Twm ar eu cefnau?"
"Ie, mae Twm hefyd yn ymosod ar elyn o'r tu cefn iddo ambell waith."
"'Dw i ddim yn dy ddeall." "Os gwnei ymddiried dy hun i mi am funud neu ddwy, caiff Twm ddangos i ti ar yr amod na wnei adrodd wrth neb yr hyn a weli."
"O'r gore."
Gyda hyn, plygodd Wil ei ben, a sibrydodd ychydig eiriau yng nghlust Twm fel un yn rhoi gorchymyn dirgel pwysig i'w gymrawd mewn brwydr. Y funud nesaf cododd y creadur ei hun ar ei draed ôl, a symudodd i ymyl Meistr Ifor gyda chyflymdra ac ysgafnder milgi, a chyn iddo gael amser i ddweyd "neno dyn," 'roedd wedi gafael â'i ddannedd yn ei goler, ac wedi ei godi'n glwt o'i gyfrwy, a'i osod ar ei draed ar y llawr.
