"Roedd arna-i ofn ych deffro-chi, Llio fach; ond hitiwch befo, yr oeddwn-i'n agos atoch-chi."
"Ond chawsoch-chi ddim gorffwys."
"Doedd arna-i ddim eisio cysgu, Ĺlio; mi orffwysa-i yma heno, os gwnewch-chi adael imi."
"Heno! Wnewch-chi aros yma, ynteu?" gofynnodd, gan ymwasgu ato.
"Rhaid imi aros yma nes medra-i fynd â chi i fwrdd oddi yma. Fedra-i mo'ch gadael-chi eto o gwbwl. Rŵan, alla i ymddiried ynoch-chi i gadw'r gyfrinach 'y mod i yma oddi wrth Ryder Crutch?"
"O, gwna', wir. Mi fedra i gadw secrets, Ivor; chaiff-o byth wybod; petai-o'n gwybod, mi'ch lladdai- chi."
Trist iawn oedd ei llygaid wrth edrych arno yn awr. Ond cusanodd ei rudd yn dyner, ac yna arweiniodd ef i gadair freichiau, a gwnaeth iddo eistedd.
"Chawsoch-chi ddim gorffwys," ebr hi'n dyner.
"Rhaid ichi gysgu rwan, ond mi gewch frecwast gynta.".
Ga-i frecwast hefo chi?"
"Cewch, rydw-i wrthi-hi yn paratoi. O, mi fydd yn dda gen i gael gwneud brecwast ichi."
Ar hynny, goleuodd spirit-stove, berwodd ddwfr, a gwnaeth de. Cyrchodd Bonnard y pethau a bwrcasodd yntau cyn cychwyn, a rhyngddynt cawsant eithaf bore-bryd.
'Mi fydd o'n mynd allan i rywle, ac yn dwad â bwyd i mewn," ebr hi; "wn-i ddim i ble bydd-o'n mynd, ond mi wn y bydd yn mynd ffordd bell iawn."
"Fyddwch-chi'n cael digon o fwyd, Llio?"
