Tudalen:Lloffion o'r Mynwentydd.djvu/93

Gwirwyd y dudalen hon

Ar Fedd PLENTYN.

Nag wylwch, Duw a'i galwodd—i'w fynwes
Naf anwyl a'i rhoddodd;
O hydwyll fyd ehedodd,—
Aeth i fyd sydd wrth ei fodd.
—Cynddelw.




Ar Fedd PLENTYN a FODDWYD yn afon Seiont.

(Yn Mynwent Llanbeblig, Arfon.)

Hwn yn ddwy flwydd hunodd,—i fynwes oer
Afon Seiont y syrthiodd;
Trwy angau dyfrllyd trengodd,
Diau aeth i fyd wrth ei fodd.
—Caledfryn.




Yn Mynwent BETHESDA, Arfon.

Idwal bach o adael y byd—gafodd
Wir gyfoeth y gwynfyd;
A'i lon nefol wên hefyd,
Ddaw o'r bedd i hedd o hyd.




Ar Fedd MERCH IEUANC.

(Yn Mynwent Capel Cefnddwysarn, Meirion.)


Bu fyw i farw, O! fyred oedd ei thaith;
Bu farw i fyw i dragwyddoldeb maith.
—I. D. Ffraid.




ELLEN, unig blentyn CAPT. MORRIS ROGERS,
Porthmadog.

Ei swynol lais a'i hanwyl wedd—oeddynt
Iddi yn anrhydedd;
Ow! wyro'n foreu i orwedd—
Ellen bach dan gloion bedd.

Holl seiniau ei llais swynol—hir gofir
Er gwyfo 'i gwedd siriol;
Gan hiraeth âi'n gynarol
I fro y nef fry yn ôl.
—Ioan Madog.