3.Myfi anturia'n awr ymlaen,
Heb alwad is y ne',
Ond bod perffeithrwydd mawr y groes
Yn ateb yn fy lle.
4.Calfaria fryn yw'r unig sail
Adeilaf arno mwy;
A gwraidd fy nghysur fyth gaiff fod
Mewn dwyfol farwol glwy'.
William Williams, Pantycelyn
103[1] Y Groes a'r Eiriolaeth.
M. C.
1.MI dafla' 'maich oddi ar fy ngwar
Wrth deimlo dwyfol loes;
Euogrwydd fel mynyddoedd byd
Dry'n ganu wrth dy groes.
2.Os edrych wnaf i'r dwyrain draw,
Os edrych wnaf i'r de,
Ymhlith a fu, neu ynteu ddaw,
'D oes debyg iddo Fe.
3.Fe roes ei ddwylo pur ar led,
Fe wisgodd goron ddrain,
Er mwyn i'r brwnt gael bod yn wyn
Fel hyfryd liain main.
4.Esgyn a wnaeth i entrych nef
I eiriol dros y gwan;
Fe sugna f'enaid innau'n lân
I'w fynwes yn y man.
5.Ac yna caf fod gydag Ef
Pan êl y byd ar dân,
Ac edrych yn ei hyfryd wedd,
Gan' harddach nag o'r blaen.
William Williams, Pantycelyn
- ↑ Emyn rhif 1, Llyfr Emynau y Methodistiaid Calfinaidd a Wesleaidd 1930
