𝔏𝔩𝔶𝔱𝔥𝔶𝔯 7.
At WILLIAM MORRIS.
DEAR SIR,
Ir is a sad case to be forced to begin a letter to a friend with an apology. I own I had need to do so; though at present I shall only beg your pardon for my dilatoriness, which I doubt not but you will grant without an apology. It is a sufficient punishment, to be deprived, by my own tardiness of the pleasure of your letters. I have not heard from Gallt Fadog since the beginning of October, though. I wrote about a month since. Mr. Llewelyn Ddu talked of going to London; and I fear he had set out before my letter reached Ceredigion. I heard from the Navy Office not long ago, and am still a letter in debt to Mr. R. Morris, which I intend to discharge very soon.
Chwi gawsech glywed oddi wyrthyf yn gynt, ond odid, oni buasai y rhew tost a fu'n ddiweddar. Nid yw'r Awen ond fferllyd ac anystwyth ar yr hin oer yma. Ni chaiff dyn chwaith mo'r amser i brydyddu gan fyrred y dyddiau, a chan ymysgrythu ac ymwthio i gonglau; a pha beth a dal crefft heb ei dilyn? Pa wedd bynnag, dyma i chwi ryw fath ar bwt of Gywydd o goffawdriaeth am yr hen wraig dda o Bentref Eiriannell gynt. Hoff oedd genyf hi yn ei bywyd, a diau fod rhywbeth yn ddyledus i goffadwriaeth pobl dda, ar ol eu claddu; yr hyn, er nad yw fudd yn y byd iddynt hwy, a all ddigwydd fod yn llesol i'r byw, i'w hannog i ddilyn camrau y campwyr gorchestol a lewychasant mor hoyw odidog yn y byd o'u blaen hwynt. Nid yw cymmaint fy rhyfyg i a meddwl y dichon fod ar law dyn o'm bath i ganu iddi fal yr haeddai: beth er hynny?
'Melusaf y cân eos, ond nid erchis Duw i'r frân dewi.' Yr asyn a gododd ei droed ar arffed ei feistr, ac nid llai ei ewyllys da ef na'r colwyn, er nad hawddgar ei foesau. Fe all Bardd Du ddangos ei ewyllys, ac nid all Bardd Coch amgen, cyd bai amgen ei Gywydd.
I do not remember that I ever saw a Cywydd Marwnad by any of the ancients—men whom I would willingly imitate
