"Da y dywedaist—ffyrdd truenus pechod—truenus ydynt yn wir. Nid oes ond gofid a gwarth i'w cael wrth eu dilyn. O, Gwen, pan fyddaf yn deffro yn y bore, yn sâl gorph a meddwl, wedi ymffieiddio ar fwyniant a chynhwrf y noson o'r blaen—pan fo adgofiadau am ddifyrwch anifeilaidd, meddwdod gorwyllt, crechwen ellyllaidd, a gweithredoedd annheilwng o bob peth ond diafliaid—pan fo adgofiadau am bethau o'r fath yn rhuthro fel dylifiadau am fy mhen, byddaf yn casâu fy hun, ac yn gwynfydu na fuaswn erioed heb fy ngeni. Bydd yr adgof hefyd am yr oriau difyr a dreuliasom yn y ffarm, pan oedd ein mam yn fyw, yn ysgubo drosof fel pelydrau disglaer oddi ar ogoniant nefoedd wedi ei cholli i mi! Oh, Gwen, yr wyf yn adyn truenus—wedi dechreu rhedeg i lawr goriwaered distryw, ac yn methu'n glir ag atal fy hun!"
"Gweddïa ar Dduw," meddai Gwen, gan roddi ei llaw am ei wddf, a'i gusanu.
"Yr wyf yn synu sut y medri di afael fel yna ynof, a rhoi cusan i mi," meddai'r meddwyn. "Y fath adyn a myfi!"
"Yr wyt ti'n frawd i mi, Llewelyn, a fy mrawd a fyddi di byth," oedd yr atebiad difrifol, tra y treiglai llif o ddagrau dros ei gruddiau.
"Gwae i mi ymostwng i demtasiwn y noson o'r blaen! ebe Llewelyn, gan guro 'i fynwes.
"Pa demtasiwn?—pwy fu'n offerynol i dy lusgo oddiwrthyf i feddwi?"
Rhoddodd ein harwr dalfyriad o hanes ei gyfarfyddiad â'r llances a'i denodd i ystafell gefn y Blue Bell, a'r modd y llwyddwyd i gael ganddo yfed.
"Oh, fy mrawd gwirion! y mae eu pechod hwy'n fwy na'th eiddo di; ond gwyn fyd na fuasit wedi dryllio'u rheffynau a darnio eu maglau, fel y dylasit! Er hyn, rhaid i ti beidio rhoi dy galon i lawr. Bydd i Dduw faddeu hyn eto; ac nid oes arno Ef eisiau dim ond edifeirwch a diwygiad. Boed i mi roi ein hymddiried ynddo Ef!" "Waeth heb! nid oes genyf fi f fi ymddiried ynof fy hun mi gollais hwnw." Gruddfanai'r dyn ieuanc yn drist. "Y mae fy hunan-barch—fy hunan-ymddiried—wedi colli am byth!"
Oh, na!—na!—y mae mantais ac amser i ddiwygio eto, ac i'th achub. Yr wyf yn cofio darllen am y fath beth ag achub "pentewyn o'r tân." Eri ti bechu'n erbyn Duw, a thori dy addewid i'n mam, cei faddeuant ond gofyn. Gweddïwn ein dau am edifeirwch a maddeuant cyn iddi fyn'd yn rhy hwyr; ac yna gelli adnewyddu dy addewid."
