Pan eglurodd ein harwr ei holl fwriadau i Mrs. Jones, ymddangosai hi'n lled hwyrfrydig. Er ei bod yn credu yn sefydlogrwydd Llewelyn, ac wedi pasio heibio ei waith yn ei siomi hi a'i merch o'r blaen trwy feddwi, eto, ni theimlai ei hun yn bur barod i ymadael â Morfudd am dipyn yn hwy. Yn wir, nid peth bychan ydyw i fam ofalus—mam wedi colli manteision cynghorion ei gŵr hefyd—roddi ei hanwyl ferch yn meddiant estron, "er gwell, er gwaeth." Carai'r hen Gymraes y llanc â chariad mam; eto wrth feddwl am adael iddo briodi ei merch, digon naturiol fuasai iddi adgofio hoffder blaenorol Llewelyn o ddïod gadarn; ac er nad oedd ef byth wedi meddwi er yr adeg y bu yn Llundain, eto yr oedd yn rhaid iddo gael diferyn cymedrol. Credwn fod Mrs. Jones yn deall y natur ddynol, yn gystal a natur y diodydd meddwol, yn dda, a'i bod yn argyhoeddedig fod yn anhawdd iawn i neb chwareu â'r wiber feddwol heb dderbyn ei brathiad gwenwynig. Buasai'n dymuno, cyn gwllwng gafael o'i merch, fel y bu mam Llewelyn yn dymuno flynyddoedd lawer cyn hyny, am i ryw gyfundrefn newydd, ddiffael, gael ei rhoi mewn gweithrediad, trwy gymhorth pa un y gellid cadw'r llanc o diriogaeth meddwdod. Ond och! yr oedd y gyfundraeth eto heb ei darganfod. Felly, nid oedd gan yr hen wraig ond dweyd, os rhaid fyddai iddynt gael prïodi, na wnai hi eu rhwystro, ond mai ei dymuniad hi fuasai iddynt aros blwyddyn neu ddwy eto, i edrych a fuasai Llewelyn yn profi ei hun yn ddigon o ddyn i yfed yn gymedrol, a dim ond yn gymedrol.
Diwrnod y brïodas a ddaeth. Mawr fu'r llawenydd yn yr ardaloedd ar yr achlysur o uniad Llewelyn Parri a Morfudd Jones. Wrth eu gweled yn dychwelyd o'r Eglwys yn mreichiau eu gilydd, clywid llawer yn dweyd mai gwir oedd yr hen air, mai "llanciau Arfon a Merched Mon pia hi."
Mor hyfryd oedd yr hen fferm y diwrnod y dygodd Llewelyn Parri ei ddyweddi yno, i fod yn feistres y Brynhyfryd! Mor garuaidd oedd pob peth yn ac o amgylch y ty! Ni welid dim ond symledd chwaethus a defnyddiau dedwyddwch dirwysg. Anadlai y rhosynau eu llongyfarchiadau peraroglaidd, a chathlai yr adar anthemau o groesaw. Edrychai'r defaid ar y bryn, a'r gwartheg ar y cae fel pe buasent yn lloni ar yr achlysur dyddorol. Clywid swn llawenydd yn mhob congl, a gwelid sirioldeb yn dawnsio ar bob grudd.
Anhawdd yw dysgrifio teimladau Llewelyn ar y pryd.
