Tudalen:Marwnad er coffadwriaeth am y diweddar Barch John Elias.djvu/6

9 Cynysgaeddwyd yn rhyfeddol
Ef a doniau nef yn llawn,
Fel nad yn gyffredin clywid
Neb a'r fath hynodol ddawn;
Cododd allan fel rhyw angel,
Goleu fry yn entrych nen;
Yno hefyd ca'dd ei gadw,
Hyd nes crymodd yma'i ben.

10 Yn Nghaernarfon fawr y codwyd
'R enwog was, trwy ras ein Duw,
Draw yn ymyl tref Pwllheli,
Lle bu ar y cynta'n byw;
Ond yn mhen ychydig gwelaf
Ef, yn croesi draw i Fôn,
Ac yn bloeddio 'rhyd yr ynys,
Fywyd trwy haeddiannau'r O'n.

11 Byddai weithiau yn taranu
Oddiar Seinai fellt a thân,
A chalonau adamantaidd
Yn cael eu dryllio'n chwilfriw mân:
Yn y cyfwng cyfyng caled,
Pan ar l'wgu b'ai rhai hyn,
Mewn mynydyn gwnai droi'u golwg
Draw i ben Calfaria fryn.

12 Bloeddiai, nes dadseiniai'r werin,
Gyda rhyw nefolaidd ddawn,
Am eu cadw, am eu hachub,
Trwy haeddiannau'r dwyfol iawn:
Gweinidogaeth y Glân Ysbryd
Fyddai gyda'i eiriau ef,
Nes dadseiniai'r bryniau oesol,
Yma'n aml, gyda'i lef.

13 Weithiau byddwn mewn petrusdod,
P'un ai John a fyddai ef,
Neu ryw Uriel, neu ryw Gabriel,
'Nawr a glywn yn codi'i lef;