oedd yn ei bwgwth yn awr ond mygu yn awyrgylch afiach y cwpwrdd.
Daeth y sylweddoliad iddi fel saeth. Ymdrechodd i daflu'r hunlle oddi arni. Gwnaeth un ymdrech neilltuol i godi pen rhydd y trosol a dygodd y glec sydyn ei synhwyrau yn ôl iddi. Yr oedd y drws ar fin ildio.
A'r nesaf peth a glywodd oedd sŵn traed gwyllt. Rhuthrodd rhywun i'r ystafell a hyrddiodd ei hun ar ddrws y cwpwrdd o'r tuallan. Yr oedd Nansi wedi ei syfrdanu. Ai un o'r lladron oedd wedi dychwelyd i sicrhau nad oedd dianc iddi? Trodd y syniad heibio. Yr oedd y lladron yn rhy gyfrwys i wneuthur hynny. Nid oedd yn debygol y dychwelent i beryglu eu rhyddid eu hunain. Mwy na hynny yr oedd wedi clywed sŵn eu modur yn ymadael. Gollyngodd Nansi'r trosol a churodd yn wyllt â'i dyrnau ar y drws.
"Pwy sydd yna?" gofynnai llais cryf o'r tu allan.
"Agorwch y drws, yr wyf bron mygu yma," atebai Nansi.
"Hanner munud imi gael yr allwedd," meddai'r llais.
Clywodd Nansi'r allwedd yn crafu yn nhwll y clo. Rhoddodd dro. A chyn i neb agor y drws iddi yr oedd Nansi wedi hyrddio ei hun allan o'i charchar.
Gwyddai ar unwaith, heb iddo ddywedyd yr un gair, mai Tom Ifans, y gofalwr, oedd yn ei hwynebu ar lawr yr ystafell. Un edrychiad oedd yn ddigon iddi wybod ei fod dan ddylanwad diod feddwol. Yr oedd yn amlwg ar fin dod ato'i hun, a syllai arni'n hurt.
"O ba le y daethoch chwi?" meddai'n syn. "Beth sydd wedi digwydd yn y tŷ yma?"
"Y cwbl fedraf fi ddweud wrthych yw fod lladron wedi bod yma, ac wedi ysbeilio popeth o werth," atebai Nansi. "Mae'n amlwg nad oeddych chwi ynghylch eich dyletswydd," ychwanegai yn llym.
"Wel, miss, peidiwch bod yn galed wrthyf," ebe yntau, "hyd nes y clywch fy stori. Y bore, daeth rhyw
