PENNOD XVII
CHWILIO AM YR EWYLLYS
PAN ddeffrodd Nansi Puw drannoeth llifai'r heulwen i'w hystafell. Edrychodd ar y cloc a chafodd fraw pan ganfu ei bod wedi naw o'r gloch. Yr oedd wedi llwyr ddiffygio cyn mynd i'w gwely ar ôl ei holl anturiaethau.
"Sut y medrwn gysgu'n hwyr ar fore fel hwn?" gofynnai wrthi ei hun.
Rhoddodd ei llaw dan y gobennydd y peth cyntaf, a thynnodd ddyddlyfr Joseff Dafis allan. Edrychodd arno'n foddhaol.
"Caiff Gwen a Pegi dipyn o syndod," meddai, gan hanner chwerthin ynddi ei hunan.
Gwisgodd yn gyflym a phrysurodd i lawr y grisiau. Gwelodd fod ei thad wedi brecwesta ac wedi gadael y tŷ am y swyddfa.
"Ys gwn i a ydyw fy nhad wedi anghofio?" meddyliai. "Mae eich tad eisiau i chwi fynd i lawr i'r swyddfa ar ei ôl, Miss Nansi, ar ôl i chwi gael eich brecwast. Y mae eisiau i chwi fynd â rhyw lyfr gyda chwi."
"O'r gore, Hannah," ebe Nansi a phrysurodd gyda'i brecwast.
Cyn pen yr awr yr oedd Nansi yn swyddfa ei thad ac aeth ar ei hunion i mewn i'w hystafell breifat.
"Mae'n ddrwg gennyf gysgu'n hwyr, nhad," meddai. "Mae'n rhaid fy mod yn lluddedig neithiwr. A ydych yn fy nisgwyl ers meityn?"
"Dim o gwbl," atebai ei thad. "Dywedais i wrth Hannah am beidio galw arnoch nes i chwi ddeffro eich hun. Pa un bynnag ni fuasem yn gallu agor y bocs heb awdurdod cyfreithiol."
"A gawsoch chwi hynny?"
"Do, a hynny heb y drafferth ddisgwyliwn."
