PENNOD III
MEWN STORM
NANSI, os nad ydych yn brysur, fuasech chwi'n mynd ar neges i mi?" gofynnai Edward Puw un bore wrth y bwrdd brecwast.
"Ar unwaith, nhad," atebai Nansi. "Beth yw y neges?"
"Mae gennyf bapurau pwysig i'w hanfon i Mr. John Stephens, Penyberem, cyn hanner dydd. Buaswn yn mynd yno fy hunan, ond mae gennyf lawer iawn o waith o'm blaen heddiw.'
"Byddaf yn falch o'r cyfle, nhad. Ni fyddaf fawr o dro yn mynd hefo'r 'bus. Gallaf gerdded adref oddi yno; nid yw ond pedair milltir."
"Bydd yn gaffaeliad mawr i mi, Nansi, ac fe arbed lawer o'r amser prysur sydd o'm blaen."
Yr oedd yr eneth beunydd yn barod i roi hynny o gynorthwy a fedrai i'w thad, ac yr oedd yn awyddus iawn i gario allan ei orchmynion yn llwyr.
Edrychodd Mr. Puw allan drwy'r ffenestr. "Y mae'n ddiwrnod braf iawn, ond mae'r cymylau acw yn bygwth glaw cyn nos."
Byddai'n well i mi, felly, gychwyn, cyn gynted ag y gallaf. P'le mae'r papurau?"
"Yn y swyddfa. Awn i lawr gyda'n gilydd."
Ar y ffordd i lawr i'r swyddfa gofynnodd ei thad i Nansi, "Chlywais i mohonot yn sôn am fusnes Joseff Dafis yn ddiweddar yma. Wyt ti wedi anghofio amdano bellach?"
"Na, nid yw'r mater wedi mynd o'm cof, ond ychydig iawn o gynnydd a wneuthum hyd yma; ofnaf mai ditectif go wael ydwyf."
"Paid digaloni, Nansi; nid yw mor hawdd ag y tybiem.' "Nid wyf am ildio, nhad. Efallai y dof ar draws rhywbeth un o'r dyddiau nesaf yma."
