"Nid ydym am ddymuno drwg i chwi, Nansi," chwarddai Besi, "ond, yn wir, nid yw gwahaniaeth gennyf fi a Glenys pa mor hir y pery'r storm."
"Na finnau chwaith, os gallaf gyrraedd adref cyn y nos," atebai Nansi.
Er bod yr ystafell yn gynnes a chlyd, ychydig o ddodrefn oedd ynddi. Gorchuddid y llawr â matiau o waith llaw. Yr oedd yno soffa ac ychydig gadeiriau, bwrdd digon cyffredin a lle tân hen ffasiwn. Gwelodd Nansi bod y chwiorydd wedi ceisio gwneud eu cartref mor gysurus ag y medrent, er fod ôl tlodi ar y lle.
"A ydyw yn bosibl eich bod yn byw yma ar eich pennau eich hunain?" gofynnai Nansi.
"Y mae Besi a minnau wedi byw yma er pan fu farw ein tad, ddwy flynedd yn ôl. Bu mam farw ychydig cyn hynny," atebai Glenys, yn dawel.
"Sut yn y byd y medrwch gario ymlaen mewn fferm fel hon ar eich pennau eich hunain?"
"Nid yw'r fferm yn fawr iawn erbyn hyn," ebe Besi, "dim ond ychydig aceri."
"Mae Besi yn cael helpu gwniadwraig o Benyberem pan fydd gan honno ormod o waith, ac yr wyf finnau yn magu ieir," ebe Glenys.
"Ieir?" gofynnai Nansi. "Ydyw pethau felly yn talu?"
"Wel, dibynna hynny ar lawer o bethau. Nid yw'r farchnad cystal eleni ag arfer, ac y mae prisiau wyau yn isel. Ond yr wyf yn hoffi gweithio. Rhown rhywbeth yn y byd am stoc o White Leghorns.'
"Allan y mynn Glenys fod," ebe Besi. "Byddwn yn rhannu'r gwaith. Edrychaf fi ar ôl y tŷ; ond gwell ganddi hi wneud y gwaith y tu allan."
"Llwyddwn yn eithaf yn yr haf," ychwanegai Glenys, "a daw deupen llinyn ynghŷd yn weddol dda. Cawn lysiau o'r ardd a ffrwythau oddi ar y coed,-digon ar gyfair ein anghenion ein hunain. Ond caled iawn yw'r gaeaf. Wn i ddim sut y gwnawn y flwyddyn hon."
