welant yr un ffyrling os na chymer rhywun ddiddordeb yn eu hachos.
"Yn ôl yr hyn a ddywedwch, y mae bron yn sicr, erbyn hyn, i Joseff wneud ewyllys yn eu ffafr," ebe Edward Puw, yn feddylgar. "Ni hoffais i erioed William Morris, a rhaid i mi gyfaddef na phoenid fi lawer pe gwelwn ef yn gorfod rhoddi yr arian i fyny. Byddaf yn falch o weld y ddwy chwaer yma i mi eu holi. Beth am eu gwahodd yma un diwrnod er mwyn i mi eu cyfarfod?"
"Yr oeddwn yn gobeithio y dywedech hynny."
"Dywedwch na ŵyr y genethod beth ddaeth o'r ewyllys?"
"Welsant hwy erioed mohoni."
"Efallai wrth siarad â hwynt y deuwn ar draws rhywbeth a'n cynorthwya."
"Fe'u gwahoddwn hwy yma yfory os dymunwch," ebe Nansi yn eiddgar. "Yr ydych chwi mor fedrus yn gofyn cwestiwn, a gwn y gwna'r genethod bopeth yn eu gallu i helpu."
Trodd Mr. Puw at ei ddesc ac astudiodd yr almanac am eiliad.
"Dyna ni ynteu," meddai, "ond gwell fyddai i ni eu gweld am dri o'r gloch y dydd ar ôl yfory. Gwn y byddaf yn rhydd yr awr honno.
Yr oedd Nansi'n awr ar ben ei digon.
"Gwyddwn yn iawn y ceisiwch eu helpu, nhad," meddai, "ac yn awr, gan eich bod wedi addaw, af adref i chwi gael mynd ymlaen gyda'ch gwaith."
Yr oedd diddordeb Nansi ym musnes Joseff Dafis wedi ei ail ennyn ar ôl cyfarfod â'r genethod, ac yn awr yr oedd yn awyddus iawn am eu gweled drachefn.
Pan ddaeth y diwrnod iddynt ddyfod, edrychai Nansi ar y cloc, yn dyfalu a ddeuai'r genethod ai peidio. Yr oedd wedi anfon atynt, a hwythau wedi addaw dyfod, ond yr oedd Nansi braidd yn anesmwyth, yn enwedig pan nesai tri o'r gloch, a hwythau heb gyrraedd.
