PENNOD VI
CYFARFYDDIAD ANGHYSURUS
ER holl benderfyniad Nansi, llithrai'r dyddiau heibio heb lygedyn o oleuni iddi ar dynged ewyllys Joseff Dafis. Methai yn lân â chael allan a oedd y Morusiaid wedi cael gafael ar yr ewyllys a'i peidio. Er na soniai air wrth ei thad, gwyddai ef yn dda ei bod yn pryderu.
"Yr ydych yn poeni ynghylch y chwiorydd," meddai wrthi un diwrnod. "Ofnaf eich bod yn cymryd eu helbulon yn ormod o ddifrif. Nid oes dim fedrwch ei wneud ynglŷn â'r ewyllys. Felly, y peth gorau ydyw anghofio amdani. Ychydig iawn ydych wedi bod allan o'r tŷ er pan fu'r chwiorydd yma. Ewch i siopa, neu ewch am dro i symud tipyn ar eich meddwl."
"Ydwyf, yr wyf wedi bod yn meddwl llawer am Besi a Glenys," cyfaddefai Nansi. "Yr oeddwn mor sicr y gallem wneud rhywbeth yn eu ffordd."
"Rhowch orffwys i'ch meddwl ac efallai cewch weledigaeth well," anogai ei thad, yn garedig.
Ar ôl cinio aeth Nansi am dro i'r dref. Yr oedd y tŷ ychydig o bellter oddi wrth Trefaes, a cherddai Nansi'n gyflym mewn ymdrech i chwalu'r cymylau oddi ar ei meddwl. Treuliodd ychydig amser yn edrych ffenestri'r siopau. Aeth i mewn i un masnachdy a cherddodd o gwmpas i edrych beth allai brynu. Yn sydyn canfu ei hun yn dilyn dwy eneth, ac adwaenodd hwy ar unwaith. Arafodd ei cham.
"Gwen a Phegi Morus. Nid oes arnaf eisiau eu gweld hwy. Af i lawr yr ochr arall rhag i mi orfod eu cyfarfod wyneb yn wyneb."
Ond ni chafodd siawns i wneud fel y bwriadai. Gwelodd Gwen yn taro yn erbyn y cownter wrth fynd heibio iddo. Tynnodd ei llawes fâs fawr yn deilchion i'r llawr er mawr fraw i Nansi a phawb arall o gwmpas y llecyn hwnnw.
