PENNOD VII
YMCHWILIADAU NANSI.
TRA disgwyliai Nansi yn ddistaw tu ôl i'r gwrych heb feiddio anadlu bron, rhag i neb ei chlywed, dechreuodd Gwen siarad.
"Wel, os digwydd bod ewyllys arall, gallai fod ar ben arnom," meddai'n sur.
"Nid wyf yn credu i'r hen ddyn annifyr wneud ewyllys arall o gwbl," ebe'i chwaer mewn llais isel.
"Mae'n amlwg fod Nansi Puw yn meddwl hynny, neu ni fuasai'n cymryd y fath ddiddordeb yn y ddwy chwaer yna o Fur y Maen. Yr oeddynt yn ei chartref ar ymweliad y dydd o'r blaen. Gwelais hwy yn mynd i mewn, pan oeddwn yn digwydd mynd heibio. O, fel yr wyf yn casau yr eneth yna. Pe bai ei thad yn dechrau cymryd diddordeb yn y peth gallasai ddod o hyd i ewyllys arall."
"Peidiwch bod mor ddigalon, Gwen," ebe Pegi, "pe bai ewyllys arall yn dod i'r golwg gellwch fentro yr edrychai nhad ar ei hôl yn bur ofalus."
"A ydych yn meddwl y?" "Na hidiwch beth feddyliaf," awgrymai Gwen, "ni fuasai nhad a mam mor ffôl a gadael i'r fath arian lithro drwy eu dwylo."
"Peth arall. Ni piau'r arian," ychwanegai Pegi. "Arnom ni y bu Joseff Dafis yn byw.
"Ie, ac nid yw ei holl ffortiwn yn hanner digon am ddioddef hen ddyn cyn rhyfedded ag ef am dair blynedd," ebe Gwen. "Er hynny, nid wyf yn hoffi llawer ar y ffordd y mae Nansi Puw wedi gwneud ffrindiau gyda Besi a Glenys Roberts. Mae ganddi erioed ryw reddf at gael ei hun i fusnes pobl eraill na wnelo hi ddim â hwy.'
"Twt, ba waeth amdani," ysgyrnygai Pegi, rhwng ei dannedd, "gedwch iddi ddod o hyd i beth a fynno. Cawsom yr eiddo yn berffaith deg, a nyni a'i piau."
