"Gwelsom chwi fel yr oeddych yn mynd oddi wrth y drws," ebe hi â'i gwynt yn ei dwrn, "ni fynnem er dim beidio bod yma i'ch croesawu."
"Buom yn hel mafon yn y coed," ychwanegai Besi, oedd erbyn hyn wedi cyrraedd, a daliai lestr yn llawn o fafon coch yn ei llaw.
"Ond edrychwch ar ein breichiau yn gripiadau i gyd," chwarddai Glenys, gan edrych ar ôl y mieri.
"Dowch i mewn i'r tŷ ac mi gawn y mafon i dê. Maent yn flasus iawn gyda siwgr a hufen."
"Ofnaf na fedraf aros i dê," atebai Nansi. "Deuthum i siarad â chwi am yr ewyllys."
"A oes newyddion da inni?" gofynnai Glenys yn obeithiol, "a ydym am gael peth o'r eiddo?"
"Nis gwn hynny eto," cyfaddefai Nansi, "hyd yma nid wyf wedi canfod dim newydd am yr ewyllys.'
Syrthiodd wynepryd Glenys, ond ceisiodd ei gorau guddio ei siom.
"Y mae arnom gymaint o angen arian," meddai. "Nid yw Besi wedi cael dillad newydd ers tair blynedd. Hi wna ein dillad o hen bethau yn y tŷ yma."
"Nid oeddym yn disgwyl gormod am arian ein 'hewythr' chwi wyddoch," ebe Besi'n frysiog, "nid oeddym yn berthynasau chwi gofiwch."
"Wel, prin yr oedd y Morusiaid ychwaith," ebe Glenys. "Cefndyr pell iawn oeddynt."
"Medrwn fyw yn iawn heb yr arian," meddai Besi yn dawel. "Yr ydym wedi llwyddo hebddynt yn iawn hyd yn hyn. Bydd popeth yn rhagorol gyda ni pan gaf fi ddigon o waith gwnïo.'
"Ie, ond i'r siop y mae pawb yn mynd i brynu dillad yn awr," ebe Glenys.
"Nid un o'r rhai hynny wyf fi," ebe Nansi, "gwell gennyf fi waith cartref o lawer. Wnewch chwi wnio i mi, Besi? Dyna oedd rhan o fy neges yma heddiw."
Goleuodd llygaid Besi â llawenydd. "Wnaf fi?" meddai, "yr wyf yn ddiolchgar am bob mymryn o waith.
