PENNOD XIV
YNG NGAFAEL LLADRON
YR oedd Nansi yn dechrau poeni ynghylch pethau. Methai'n lân â chael esgus digonol i fyned o'r gwersyll. Am ddeuddydd ar ôl anffawd y cwch ymrodd i weithrediadau'r gwersyll, er ceisio lleddfu ei phryder, a disgwyl yr un pryd y caffai oleuni ar bethau. Er ei holl flinder methai â chysgu wrth feddwl am y cynllun hwn a'r cynllun arall. Erbyn bore'r trydydd dydd, rhwng egnion y dydd a choll cwsg y nos edrychai Nansi yn bur wahanol i'w chyflwr arferol.
"O, Nansi," ebe Rona'n bryderus, "yr ydych yn edrych fel lliain, mae eich wyneb mor llwyd.'
"Wir," atebai Nansi, "ofnaf y bydd raid i mi ddychwelyd adref. Ni allaf byth ddal wythnos arall yma.
Ar ôl borefwyd teimlai ychydig yn fwy bywiog ei hysbryd, ond credai y byddai ganddi reswm digonol yn awr i ymadael. Aeth Rona gyda hi at Miss Richards. Yr oedd gwedd gwelw Nansi yn ddigon i'r arweinyddes weled mai gartref oedd ei lle. Trefnwyd felly iddi ymadael ar unwaith, ac yr oedd Rona i'w hebrwng i Benllyn.
Tra'r oedd hyn wrth fodd calon Nansi nid oedd yn hollol fodlon. Gofidiai orfod twyllo yr arweinyddes a'i ffrind pennaf. Gofynnodd iddi ei hun yn onest drwy pa ffordd y gorweddai ei dyletswydd, pa un ai glynu wrth y gwersyll yntau gadael i Besi a Glenys, Abigail a'r hen lanciau gymryd eu siawns.
Ffarweliodd Nansi a Rona wrth y 'bus. Bu bron i Nansi ddweud y cwbl wrth ei ffrind, ond rywfodd deuai cyngor ei mam yn fyw i'w chof. "Cei rywbeth am ei chau ond ni chei ddim am ei hagor."
Yr oedd wedi cynllunio popeth yn ei meddwl. Byddai'r 'bus yn mynd heibio pen arall y llyn o fewn rhyw
