Roedd hi ar ei thraed yrwan, yn sychu sêt y gader, oedd yn wlyb, yn ofalus. Ac wedyn yn mynd i dynnu'r cadeirie erill i lawr.
Wedi imi ddeyd hynny, "Mi awn ni'n ol ymhen rhyw funud neu ddau," medde dewyrth.
Ac ymhen munud neu ddau, yn ol â ni, a minne'n cadw tu ol i dewyrth. Pan aethom ni i mewn,—
"Nedw," medde bodo, mewn llais na chlywes i mono ganddi hi rioed o'r blaen, llais toddedig a meddal fel yr afon bach dan tŷ pan ydech chi'n dal y'ch llaw ynddi hi. "Nedw," medde hi, "tyrd yma, 'ngwas i."
Dene fi i mewn. "Dyma iti frechdan jam," medde bodo. A rhoddodd frechdan jam dan gamp i mi. "Tyrd yma, Nedw bach," medde hi wedyn. Mi roddodd y gader y tarodd hi fi â'r carp llawr am eistedd ynddi, ar ganol y llawr.
"Nedw," medde hi, "eistedd yn honene â'r frechdan jam yn dy law, a rho dy draed, fel ene, ar ffon y gader." Ac mi ddarum, er bod fy esgidie i'n fudron.
Edrychodd hithe arna i. Cymerodd gam yn ol, ac edrychodd wedyn. Cymerodd gam arall yn ol, a daliodd i edrych. A dewyrth yn edrych dros ei hysgwydd hi.
"John," medde hi wrth dewyrth toc. Ond pan drodd hi ei phen 'doedd dewyrth ddim yno. "John," medde hi wedyn, ond ddaeth dewyrth ddim i'r golwg.
Mi aeth i drôr y dresal, a chymyd cylleth wedi rhydu oedd yno, ag un llafn iddi wedi torri, a'i rhoi hi i mi. "Hwde, Nedw," medde hi, "cadw hon yn ofalus, a dos adre."
