AC HEFYD
AM ELIN OWEN,
PRIOD Y DYWEDEDIG IFAN OWEN,
YR HON A FU FA
"Fel hyn welwch." A dene Tomos Owen yn sgwenu'r peth ar ddarn o bapur i ddangos i ni fel yr oedd o.
"Dene cyn belled ag yr oedd ffrwyth llafur Lias Tomos yn cyrraedd," medde fo.
"Mi drychodd y gŵr bynheddig ar y geirie yma, ac wedyn yn ddwys a hir ar eirie twyll, dipyn yn aneglur, uwchlaw iddyn nhw," medde Tomos Owen.
Ddeydodd o run gair am dipyn wedyn, a ninne'n ofni anadlu, gan y gwyddem fod rhywbeth mawr ar ei feddwl o. Ysgydwodd ei hun toc, ac aeth yn ei flaen. Ac medde fo,—
"'Ac mae o wedi marw ers deunaw mlynedd ar higien?' medde Lias Tomos gan weithio'r llythyren "r."
"'Ydi, ydi,' ebe'r gŵr bynheddig, a dwyster ei wedd yn dyfnhau.
"A dyma'r geirie." A sgwenodd Tomos Owen y geirie ar bapur. Edrychodd arnyn nhw'n hir, yna dangosodd nhw i ni. A dyma nhw,—
ER SERCHUS GOFFADWERIAETH
AM IFAN OWEN,
TY'N LLWYN, O'R PLWYF HWN,
YR HWN A FU FARW RHAGFYR 2IL, 1891,
YN 39AIN MLWYDD OED.
—
"Yn nghanol ein bywyd yr ydym yn angau."
