"Bybê?" medde fo, a rhuthrodd i ddrws y cefn. Dene lle roedden nhw. Mae'n ymddangos eu bod nhw wedi darfod mesur y cae, o achos ar ganol mesur y mochyn oedd yn y cae yr oedden nhw ar y pryd. Neidiodd Jona i ben y clawdd, a dechreuodd weiddi a chau ei ddyrne. Cododd y mesurwyr tir eu penne 'n hamddenol. Rhoddodd Wmffre ei bensel yn ei glust, cymerodd afael yn y tâp mesur, a daliodd ef rhyngddo a Jona, fel tase fo'n mynd i fesur Jona hefyd. Neidiodd Jona i lawr oddiar ben y clawdd,—
"Mae gen inne ddynion yn trin cwils[5] yn y dre ene," medde fo, ac i lawr y ffordd â fo fel yr oedd i gyfeiriad y dre fel mellten.
Erbyn hyn yr oedd popeth oedd i'w fesur wedi ei fesur. Doedd dim bellach i'w neud ond cuddio'r pethe dros dro, gan fod Jona wedi ei chymyd hi y ffordd y gwnaeth o, a mynd i chwilio pa mor bell i gyfeiriad y dre yr oedd o wedi rhedeg. O achos doedd dim peryg iddo fynd ymhell iawn. I lawr â ni o'r tu ol i'r gwrych. Mi welem Jona'n sefyll i siarad â rhywun, ac yn handlo ei freichie fel melin wynt, ac yn tapio brest y dyn yma, bob yn ail gair, i bwysleisio'r gair. Aethom yn nes atyn nhw y tu ol i'r gwrych. Pwy oedd y dyn, o bawb, ond nhad.
"Mesur 'y nhir i mae'r cnafon, Edward Roberts," medde Jona. "Mae gen inne ddynion yn trin cwils yn y dre ene; oes siwr, mae gen inne ddynion yn trin cwils."
"Ydech chi'n siwr, Jona Thomas," medde nhad, "nad plant yn cael tipyn o hwyl oedden nhw?"
Sut y daeth o i wybod hyn wn i ddim ar wyneb y ddaear. Safodd Jona fel tase fo wedi cael strôc.
