Yno y gwelodd efe y mynyddoedd yn eu gwir ogoniant,
Hen fynyddoedd fy mabandod,
Syllant eto ger fy mron,
Wele fi yn ail gyfarfod
Gyda'r ardal dawel hon."
Yno y clywodd efe fiwsig y ffrydlif fynyddig honno sydd wedi dod yn rhan o lenyddiaeth ei wlad,
Nant y mynydd groew, loew,
Yn ymdroelli tua'r pant.
Rhwng y brwyn yn sisial ganu,
O. na bawn i fel y nant!"
Ac oddiyna y crwydrai ei ddychymyg at y "Garreg Wen," o felus gof,
"Fy mebyd dreuliais uwch y lli
Yn eistedd yno arni hi,
A mwy na brenin oeddwn i
Pan ar fy Ngharreg Wen!"
Yno, hefyd, y deuai cyngor ei fam, fel angel gwarcheidiol i'w gadw rhag llwybrau yr ysbeilydd,
Mae ysbryd yr oes, megis chwyddiad y môr,
Yn chwareu â chreigiau peryglon,
O'm hamgylch mae dynion a wawdiant Dduw Iôr,
Wyf finnau ddiferyn o'r eigion:
Fy nghamrau brysurant i ddinistr y ffôl,
Ond tra ar y dibyn echryslon,
Atelir fi yno gan lais o fy ol,
Ti wyddost beth ddywed fy nghalon.'"
