Syr Owen, o Lys Arthur, oedd,
A gwron llawer câd,
Ar ol dryghinoedd rhyfel
Yn dychwel i'w hen wlad.
Llesg a diffygiol ydoedd,
A'i ffyddlon farch yn flin,—
Ill dau—wrth araf ddringo'r bryn
Bron dyddfu gan yr hin.
Pan—ha, fe welai'r ffynnon!
Cyflymai ar ei hynt,
Goleuai 'i wedd, ei chofio'r oedd
Yn nyddiau mebyd gynt.
A'r marchog ddrachtiai'n awchus
O'r dyfroedd pêr eu blas,
Ac yna syrthiai i felus gwsg
Ar y dywarchen las.
Ond yn ei ddirfawr ludded
Anghofio wnaeth y gŵr
Am ddodi'r "garreg" yn ei hol,
Uwchben y gloew ddwr.
Breuddwydiodd; clywai adsain
Llifddyfroedd ar bob llaw,
A chlywai swn rhaiadrau
Yn disgyn oddi draw.
Deffrodd; ple'r aeth y glaswellt
A welsai ar ei daith?
A'r deadelloedd? Nid oedd un
O flaen ei lygaid llaith.
Lle gwenai'r waen rosynog,
Lle porai'r afr a'r myn,
Nid oedd i'w weled ar bob llaw
Ond dyfroedd dwfn y llyn.
Tudalen:Oriau yn y Wlad.djvu/106
Prawfddarllenwyd y dudalen hon