VII.
Llithra'r afon yn hamddenol
Heibio godreu'r bryniau cun,
Ymlonydda yn ei gwely,
Fel pe byddai bron a chysgu,—
Cysgu'n sŵn ei chân ei hun!
Dan belydrau'r tanbaid huan
Troir ei dŵr yn arian byw,
Uwch ei phen yr helyg blygant,
A'r lilïon tyner roddant
Gusan ar ei gwefus wiw.
VIII.
Llawn o fiwsig yw y goedwig
Pan ddel Mai a'i wenau mwyn; A
sgell gorau, hwyr a boreu,
A ddyhidlant nefol odlau,
Môr o gân yw'r deiliog lwyn.
Doriad gwawr, y llon uchedydd
Seinia fawl ar riniog Nef,
Hithau'r fronfraith ar y fedwen,
Eilw ar y bêr fwyalchen
I arwain yn yr anthem gref.
IX.
Mai a ddena'r chwim wenoliaid.
I ddychwelyd ar eu tro,
Gyda'u twi—twi, gwibiant beunydd
Yn ddiorphwys drwy eu gilydd,
I'w clyd nythod dan y tô.
Diog hedfan uwch y doldir
Wna y glöyn mewn gemwisg dlos,
Y wenynen, euraidd aden,
Grwydra'r meusydd yn ei helfen,
Sugna fêl o'r mill a'r rhos.
X
Mai ddynesa fel arlunydd
Uwch adfeilion Gauaf du,
Gyda'i bwyntel tyna ddarlun
Haf, ar fynwes dol a dyffryn,
Adnewyddir Anian gu;—
