mai eryrod celfyddydol oeddynt, onite buasai yr alanas yn fawr. Y mae y ffordd yn llydan, braf, yn y fangre hon, ac yn cael ei hymylu à bordor werdd, lle y gwelir llawer blodyn gwyllt yn codi ei ben. Wedi d'od allan o'r cysgodion yr ydym yn cael golwg glir ar yr Eifl a'u chwiorydd yn y pellder. Nid oedd niwl na chwmwl yn agos atynt, ac yr oedd rhyw arliw glasgoch, tyner, yn gorphwys ar eu llethrau. Daethom at breswyl y diweddar Glan Llyfnwy. Saif ar yr aswy, ychydig bellder o'r ffordd, ac y mae avenue o goed yn arwain at y ty. Bu y bardd tawel-ddwys yn ymddifyru, lawer awr, ar y meusydd cyfagos, a bron na feddyliem fod rhai o'i gynghaneddion yn crwydro o'n hamgylch gydag awel y dydd. Yna daw pentref Pontllyfni, gyda'r llythyrdy bychan, swil, ar fin y ffordd; ond y mae y genadwri a ollyngir, wrth fynd heibio, i'r blwch diaddurn hwn, mor sicr o gyraedd pen ei yrfa, a phe cawsai ei fwrw yn mysg y pentwr anferth yn St. Martin's le Grand, Llundain. Yma, y mae y Lyfnwy droellog yn gwneyd taith fer, ond uniongyrch, i fynwes y môr. Yn uwch i fyny, yn nghyfeiriad Pont y Cim, gwelem amryw yn genweirio ar ei glan, ac olwyn ddŵr yn dwndwr yn hamddenol yn nghysgod y coed. Wedi hyn yr ydym yn neshau at Glynnog Fawr. Dacw glochdy cadarn, llwydwedd, eglwys Beuno yn y golwg. Cwrddasom â dau efrydydd yn pwyllog gerdded i gyfeiriad Penygroes, gan adael y tasgau sychion hyd foreu Llun. Meddyliem am linellau Glan Alun i fyfyrwyr y Bala er's llawer dydd,—
"Mor hyfryd ar y Sadwrn fydd |
