Y RHODFA DRWY YR YD.
MAE'R haul yn araf suddo draw,—
Distawodd Anian gu,
O tyr'd, fy meinir, moes dy law,
Fel yn y dyddiau fu;
A thros ysgwyddau blwyddi maith
Cawn syllu ar y pryd
Pan fyddem gynt ar ddifyr hynt,
Yn rhodio drwy yr yd.
Mae su yr awel yn y dail,
A'r blodau llon eu llun,—
Mae cân yr adar, fachlud haul,
Yn aros eto'r un;
Mae swyn nefolaidd Anian dlos
Yn para fel y pryd
Y gwelais Rywun, gyda'r nos,
Yn rhodio drwy yr yd.
Dy gofio'r wyf, gydymaith fwyn,
Yn lodes wridog, hardd,
A minau, dan dy ddenol swyn,
Ryfygwn fod yn fardd!
Ac er i'r oriau euraidd hyn
Ddiflanu ffwrdd i gyd,
Eu dwyn yn ol mewn adgof gwyn
Wna rhodio drwy yr yd.
Am hyn, fy meinir, law yn llaw,
Awn allan fin y nos;
Tra'r haul yn araf suddo draw,
Tra huna Anian dlos;
Mae'r hwyr—gysgodau yn neshau;
Ond melus cofio'r pryd
Pan fyddem gynt, ar ddifyr hynt,
Yn rhodio drwy yr yd!
