YN YR ARDD.
YR ardd oedd y lle goreu yn y byd ar y prynhawn hwnnw. Canai'r adar yn y coed gerllaw, disgleiriai ieir bach yr haf yn yr heulwen, ac yr oedd murmur cysglyd y gwybed a'r gwenyn fel cân crwth y ddaear hapus. Felly y meddyliai Mair, wrth eistedd gyda genethod bychain ereill o dan gysgod derwen. Gan mor gynnes a mwll oedd yr ysgoldy gofynasent i'r athrawes am gael eu gwers nesaf yn yr awyr agored, ac addawsent fod yn ferched da ac astud. Felly dyna lle'r eisteddent yn hanner cylch ar y borfa ir, ac o'u blaen, ar ategyr, yr oedd map o Affrica. Siaradai'r athrawes am lynnoedd, ond gwylio chwilen goch yn dringo glaswelltyn main a wnai Mair. Dringo peryglus oedd, oherwydd yr oedd y chwilen yn dew a'r glaswelltyn yn egwan iawn. Siglai dan ei phwysau, ai pob cam yn fwy peryglus. Byddai yn sicr o gael braw sydyn o gael ei hun ar y llawr eto.
"Mair, 'dych chwi ddim yn gwrando. Dewch i ddangos Llyn Tanganyika." Nid y chwilen yn unig a gafodd fraw. Neidiodd Mair ar ei thraed yn ofnus.
Llyn Tanganyika! Ni wyddai pa le i edrych am dano. O pam y gadawsai i'r chwilen dynnu ei sylw oddiar y wers!
