'Rwyf er's teirawr yn yfeta
Yn fy myw ni ddown oddiyma,
Rhag mor beraidd ydyw'r ddiod
Sydd ar risial mân y gwaelod.
Fy nghyfaill, neidia i lawr yn glau,
Mae yma ddigon inni'n dau:
Mewn helaethrwydd a llawenydd
Yfwn iechyd da i'n gilydd."
Gwr y farf wrandawai'n rhadlon
Ar wahoddiad gwr y gynffon;
'Roedd y 'stori at ei chwaeth,
Ac i'r pydew neidio wnaeth.
Neidiodd y Llwynog ar ei wàr e'n wisgi
Ac allan;
A'r Bwch mewn llaid hyd at ei dòr yn gwaeddi,
"Y fulan!"
Ac wrth ymadael, ebe'r Cadno castiog,
"Pe buasit mor synhwyrol ag wyt farfog,
Ni buasit ti, Syr Hirflew,
Byth neidio i lawr i'r pydew."
A'r bwch, dan bwys ei anobeithiol alar,
Yn mwmial wrtho'i hun yn rhy ddiweddar,
"Na neidied neb i unman
Nas gallo'n rhwydd ddod allan."
Y Morgrugyn a Sioncyn y Gwair.
Ryw dro, fel mae'r gair,
Daeth Sioncyn y gwair
(A gyfenwir yn Geiliog y Rhedyn,)
A'i wep yn brudd-lwyd,
O newyn am fwyd,
At daclus dŷ clyd y Morgrugyn.
'Roedd eira tew gwyn
Ar bant ac ar fryn,
A 'sgrytian gan anwyd 'roedd Sioncyn.
