"O Hercwlff, gwrando'm llefain,
A thyn y drol o'r baw;
Y cryfaf wyt o'r duwiau;
Anorfod nerth dy law."
Disgynai Hercwlff ato
Mewn munud awr o'r nef,
Ac â lleferydd sarrug
Yn llym ceryddai ef:
"Ai disgwyl 'rwyt i'r duwiau
Roi help i'th ddiogi di,
Y dyn a 'mdrecho'n unig
Gaiff gymorth gennym ni.
Dod d' ysgwydd wrth yr olwyn,
Ac arfer egni'th nerth,
Gan fod y ffordd yn anhawdd,
Yn gleilyd ac yn serth;
Os methi a llwyddo felly,
Gweddïa am help y nef;
Ond am y weddi segur,
Gwrthodir gwrando'i llef."
Y Fam a'r Blaidd.
DIGWYDDAI Blaidd, wrth grwydro am ysglyfaeth,
Ddyfod at ddrws rhyw dy lle'r ydoedd mamaeth
Yn magu plentyn bach, a hwnnw'n crio,
A hithau'n gwneud ei goreu glas i'w suo,
Ond methu'n lân a chaffael ganddo dewi;
Nid oedd dim diwedd ar ei nâd a'i waeddi.
Ac meddai hithau wrtho,
O'r diwedd, gan ei ddwrdio,
A'r Blaidd wrth y pared,
Yn glust fain yn clywed,
"Rhof di'n lwmp i'r Blaidd i'th lyncu,
Os na thewi di a nadu.
